بررسی تأثیر مدارس هوشمند بر اضطراب رایانه، خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی و مقایسه آن با مدارس غیر هوشمند

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر مدارس هوشمند بر اضطراب رایانه، خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی و مقایسه آن با مدارس غیر هوشمند بود. بدین منظور با بهره‌گیری از روش علی- مقایسه­ای، اطلاعات با استفاده از 3 پرسشنامة اضطراب رایانه CARS، خودتنظیمی بوفارد و عملکرد تحصیلی درتاج جمع‌آوری شد. جامعة آماری شامل کلیة دانش­آموزان پایۀ اول دبیرستان شهر یزد در سال تحصیلی92-1391 بود. نمونة پژوهش شامل 102 دانش­آموز مدارس هوشمند بودند که به روش تمام­شماری و 102 دانش­آموز مدارس غیرهوشمند که به شیوة همتاسازی (بر اساس جنس، تحصیلات والدین و وضعیت اقتصادی) انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده­ها در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. در سطح توصیفی با استفاده از مشخصه‌های آمار توصیفی و در سطح استنباطی از آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته­ها نشان دادند که بین مدارس هوشمند و غیر هوشمند در متغیرهای اضطراب رایانه، خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی تفاوت وجود دارد. بین متغیرهای خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی رابطة مثبت و معناداری وجود دارد، بین متغیرهای خودتنظیمی و اضطراب رایانه رابطة منفی و معناداری وجود دارد و بین اضطراب رایانه و عملکرد تحصیلی رابطة معناداری به­دست نیامد. در نتیجه کاربرد فناوری جدید در مدارس هوشمند می­تواند بسیاری از مشکلات آموزشی را حل کند.